یکی از اصلی ترین مشکلاتی که اکثر طراح های مبتدی با آن رو به رو هستند یک تفکر اشتباه در مورد اینکه تمام صفحه باید با عناصر مختلف پر شود صورت میگیرد،البته منظور از طراح مبتدی،طراح هایی هستند که در ابتدای راه طراحی هستند یا بنا به دلایلی گرافیک و طراحی را تا انتها نرفته اند و تا بخشی از آن را از سر علاقه ادامه داده اند و در همان مرحله دوست دارند فعالیت کنند یعنی تصمیم به حرفه ای تر شدن یا پیشرفت در این زمینه را ندارند،در مورد این موضوع که آیا حرفه ای بودن و ادامه دادن تمام و کمال یه یک رشته ای مثل گرافیک بهتر است یا تا هر مرحله ای که فرد علاقه دارد میتواند آن را دنبال کند در پستها و نوشته های آینده خواهیم پرداخت،پس تا اینجا ما فعلا بحثمون در این زمینه نیست که کدام یک بهتر است و این توضیحات بیشتر برای روشن شدن واژه مبتدی استفاده شد که پیش زمینه ای برای بحث های آینده باشه
اما در این نوشته ما بحث اصلیمون اینه که آیا صفحه طراحی ما حتما باید پر از عناصر بشه که بتونیم بگیم اسم این صفحه طراحی است یا میتونه حتی فقط یک دهم از صفحه ما دارای عنصر باشه و بتونیم اسمشو طرح بزاریم؟
وقتی از نگاه عموم مردم به این مساله بپردازیم کسی که شناختی از هنر نداره و تخصصش هنر نیست مثل خیلی از چاپخانه ها که هدف اصلیشون چاپ هست و طرحی که انجام میدن در واقع طراحی تخصصی نیست و البته برای اینکه باید طرحش تخصصی باشه یا نه خودش یه بحث جداگانه هست که باز در این مورد هم در مطالب آینده بهش خواهیم پرداخت اما اینکه مخاطب عام نوع نگاهی که به هنر داره بنا به این دلیل که تخصصی در این زمینه نداره اولین چیزی که در ناخودآگاه ذهنش رخ میده میتونه این باشه که اگه صفحه ما بخش های زیادیش خالی باشه پس یه چیزی کم داره،این نوع نگاه مخاطب عام یا طراح عام هست قبل از توضیح این موضوع من واژه عام رو توضیح کوچیکی بدم گرچه اکثرتون مخاطب خاص و مخاطب عام رو بلدین چی هست ولی بعضی از کاربرایی که ممکنه تازه وارد بحث آموزش در زمینه هنر شده باشن ما ناچاریم شیوه آموزش رو با در نظر گرفتن کاربرهای جدید و مبتدی هم سازگار کنیم بنابراین بعضی از واژه هایی که برای مخاطب مبتدی ناشناخته هست رو وسط بحث یه توضیحی در موردش میدیم و امیدوارم مخاطب حرفه ای ما این توضیحات براشون اذیت کننده نباشه چون هدف ما از آموزش ها فقط کاربران و طراحان حرفه ای یا فقط کاربران و طراحان مبتدی نیست و حتی کاربرایی که اصلا در دنیای هنر نیستند و قصد وارد شدن به این دنیا را دارند هم مد نظرمون هست
خب معنی کلمه ای که بالا استفاده شد واژه عام و خاص هست،عام یعنی مخاطب عمومی و کسانی که اطلاعات تخصصی در این زمینه را ندارند و خاص یعنی مخاطب خصوصی که تخصص این کار رو دارند و یه جورایی در این کار متخصص و حرفه ای هستند
پس وقتی بحث از مخاطب عام هست،تفکراتی که در ناخودآگاهش وجود داره با تفکراتی که در ناخودآگاه ذهن مخاطب خاص وجود داره شاید دنیاها فاصله داشته باشه،راجع به این بحث امروزمون هم تفکر مخاطب عام از طراحی میتونه این باشه که پر شدن صفحه یک اصل مهم برای طرح هست درحالی که تفکر یه مخاطب خاص میتونه این باشه که حتی اگر یک سطح یا یک شی کوچیک در یک قسمتی از صفحه قرار بگیرد که یک مفهوم ایجاد کند طرح کامل است
قطعا تفکر مخاطب خاص در این زمینه منطقی تر و درست تر هست و این که اصطلاحا بعضی از طراح ها هم از واژه کارهای کوچه بازاری استفاده میکنند دقیقا همین موضوع هست که تفکر و منطقی که مخاطب عام برای طرح داره اینه که حتما باید فضا پر بشه و اگه بخشی از صفحه خالی باشه یعنی یه چیزی کم داره درحالی که مخاطب خاص میتونه تفکرش این باشه که همون فضای خالی بخشی از طرح هست
حالا مخاطب خاص یعنی کسی که تخصص این کار رو داره دلیل تفکر مخاطب عام رو میدونه،چون یه زمانی خودش مخاطب عام بوده،اما مخاطب عام برای رسیدن به این تفکر مخاطب خاص، یکم زمان و تمرین لازم داره چون مخاطب عام هرگز مخاطب خاص نبوده و تازه قصد داره که تبدیل به مخاطب خاص بشه،البته اینکه از واژه مخاطب استفاده میشه،میتونه جاش از طراح استفاده بشه،چون مخاطب خاص با طراح مختصص باز تفاوت های اساسی داره،مخاطب خاص یعنی مخاطبی که تخصص کافی رو داره اما فقط به عنوان مصرف کننده و مخاطب،اما طراح متخصص یعنی طراحی که با اینکه تخصص کافی رو داره اما فقط مصرف کننده و مخاطب نیست و خودش خالق اثر هست،پس به این ترتیب ما دو دسته خاص داریم،یه دسته مخاطبان خاص و دسته دیگه طراحان خاص،محدودیتی که برای استفاده از متن و صفحات داریم بهمون اجازه نمیده که حجم مطالب بیشتر از این باشه به خاطر همین ادامه این بحث رو ناچاریم برای پست ها و نوشته های بعدی بزاریم
